In welke staat bevindt zich onze democratie?

In deze tweede jaargang van de debat- & lezingenreeks rond In de ban van Democratie belichten we de versplintering - of moeten we spreken van opheffing? - van de publieke ruimte.

Politieke spelers: burgers aan de ene kant en politici aan de andere, stellen zich steeds nadrukkelijker op als persoonlijkheden, individuen, enkelingen met individuele voorkeuren en eisen: gaande van het ter discussie stellen van solidariteitsbijdragen in de sociale zekerheid, het voorwaardelijk maken van rechten op uitkering voor jongeren tot het weigeren van windmolens voor de eigen deur. Via ondoorgrondelijke wegen vinden belangen een weg naar de publieke instellingen, het publieke debat omzeilend. De openbare ruimte lijkt ingenomen en overheerst door weinig transparante, individuele belangen. Sterker nog, de burger zelf stelt zich op als individueel belang­hebbende, zonder rekenschap te geven aan een gemeenschap. De politiek moet voor hem problemen oplossen en verwachtingen inlossen. Tegelijkertijd stelt de politiek de burger teleur.

Is een dergelijke publieke sfeer vermengd met politieke, economische en private belangen denkbaar wanneer steeds de individuele eis de aandacht trekt? Staat het individuele onherroepelijk op gespannen voet met het publieke?

Welke rol speelt het individuele, het persoonlijke of het singuliere in zijn uniciteit in de publieke ruimte? Heeft het singuliere enige relevantie als we over onze democratie spreken: moet het singuliere verbannen worden of is het juist een cruciaal aandachtspunt in het democratische gebeuren?