Héloise Berns is afgestudeerd als fotografe in 1990. Ze heeft 15 jaar in Polen en Marokko gewoond, waar haar man werkte. In deze periode heeft ze weinig foto's gemaakt.
Het is pas sinds een jaar of vijf, na een moeilijke scheiding, dat de behoefte aan fotografie terug naar boven is gekomen, als een vanzelfsprekendheid. Het bleek een noodzaak in haar leven. Fotografie laat haar toe om zich uit te drukken, om haar gevoelens te delen. Het is pas tijdens het fotograferen dat ze zichzelf opnieuw gevonden heeft, ze is daardoor 'herboren'.
Héloise beschouwt zichzelf als een portrettiste. Het eigen portret, het portret van mannen en vrouwen, van kinderen, maar ook van de stad en haar momenten ... Ze zoekt de kwetsbaarheid vast te leggen van elke persoon, elke plaats en elk moment.
Haar werk is voornamelijk zwart-wit, zonder flash. Ze zoekt niet zozeer de kleuren, maar wel de schaduwen, de lichtinval die aan een foto meer reliëf geeft, meer mysterie, meer vrijheid. Ze wil emoties overbrengen, waarbij de toeschouwer vrij is deze te omarmen, ze te interpreteren, zich er mee te identificeren.